اگر نخواسته باشیم از واژه جهان سومی ژن خوب استفاده کنیم انسانها ظرفیت و قابلیت های متفاوتی دارند و فکر نمی کنم در این موضوع کسی شک و شبهه ای داشته باشد
اما بحث در اینجا عدالت نانوشته است
فرض کنیم دو شخصیت که ظرفیت و قابلیت تقریبا یکسانی دارند وارد بانک می شوند و درخواست اخذ وام می دهند کم کم در مراحل اخذ وام مشخص میشود نفر اول پدرش معاون اول رئیس جمهور است. و نفر دوم از مردم عادی جامعه است
آیا صرف اینکه نفر اول پدرش معاون اول رئیس جمهوربوده او را از حقوق شهروندی که در اینجا اخذ وام است محروم میکند؟
قطعا جواب نه است همانطور که نفر دوم را نمیتوان به این بهانه که از طبقه معمولی است از حقوق خود محروم کرد
اما در عمل چه اتفاقی می افتد
کارکنان بانک که اشخاصی مثل من و شما هستند بخاطر نفر اول از جای خود بلند می شوند و اگر همه مراحل را قانونی فرض کنیم در کوتاه ترین زمان ممکن به پسر معاون اول وام می دهند و نفر دوم با همان شرایط در خوشبینانه ترین شرایط سه ماه بعد وام خواهد گرفت
ایا در اینجا تقصیری گردن نفر اول است یا او از این بابت مقصر است که چرا زودتر وام گرفته است؟ یا مقصر رئیس بانک و کارمندانش هستند که به او بهای بیشتری داده اند؟
(دقت کنیم منظور از کارکنان بانک مردمانی هستند که به فلان هنرپیشه سینما بیشتر از پزشک شهر بها می دهند)
این چیزی است که در مملکت ما مشهود است پس تقصیر از پسر نیست تقصیر از ماست قطعا هیچ دادگاهی پسر را به جرم اینکه زودتر از بقیه روند اداری اخذ وام را طی کرده است مقصر نمی داند و محاکمه نمی کند اما اینجا عدالت نانوشته ای هم وجود دارد
پسر معاون اول چون می داند بخاطر موقعیت پدرش کارش نسبت به دیگران زودتر رفع و رجوع شده است مقصر است تنها در محکمه وجدان خودش که شوربختانه از این محکمه خبری نیست. چرا ؟
چون پسر معاون اول هم احمقی است مثل منو شما که اگر با کارمندان بانک جایگزین شود همان رفتار را انجام خواهد داد
پس مشکل از ژن خوب نیست مشکل از منو شماست که محکمه وجدان را بدون قاضی به حال خود رها کرده ایم
در کل این مسئله امری نسبی است و هنوز بشریت دوایی برای ان پیدا نکرده است
محمد رضا دبیری