استان یزد دیاری بازمانده از لابه لای تاریخ است. هم تاریخی است و هم تاریخی پرفراز و نشیب دارد.
گفته اند صدها سال پیش یزدجرد در حال از گذر این این منطقه بود که به قولی «چون آب و هوای این دیار را موافق دید» نذر کرد و شهری به نام یزدان ساخت.
اینکه حضرت ایشان در چه حالی بوده که کویر کنونی ایران را آب و هوایی موافق دیده، خدا داند اما سخن این است که مردم این روزهای این سرزمین با انبوهی از مشکلات که بعضا برخاسته از اقلیم است دست به گریبانند.
باید به صراحت گفت آنچه اهل فن و دنیا دیده های استان می گویند این است که استان یزد اینک پس از این تاریخ قابل تاملش در توسعه فرهنگی اجتماعی و اقتصادی در دست انداز افتاده است.
هرچه مشکلات دارای پیچیدگی خاص خودش باشد به کنار، مهمترین مشکل در استان یزد عدم وجود یک دیدگاه و گفتمان برای حل مسئائل است.
این چند صدایی اگر در مرحله همفکری و همدلی باشد بسی نیکوست اما مشکل اینجاست که چندصدایی ها متاسفانه در مرحله حل مسئله وجود دارد که بعضا باعث ایجاد تضاد منافع و بالتبع ایجاد چالش در حل مشکلات ریز و درشت می گردد.
به عنوان مثال در مبحث بحران آب استان بنگرید. آنچه احساس می شود چندصدایی در بین دولت، مجلس، مسئولان دولتی مدیریت آب و نظریه پردازان دانشگاهی است. هریک برداشت خاصی از این بحران دارند و از زاویه خود برای آن راه حل ارائه می دهند. مثلا برخی با انتقال آب بین حوزه ای مخالفند، برخی تنها راه نجات را اجرای پروژه های انتقال آب می دانند.
جالب تر آنکه حتی در بین مسئولان دولتی هم بعضا چندصدایی وجود دارد. یک مسئول حتی در رفتار روزمره اش نهایت صرفه جویی را مدنظر قرار میدهد آن مسئول دیگر، مجوزی می دهد که بر اساس آن به اندازه چند برابر آب شرب یک منطقه، صرف یک سیستم صنعتی می شود.
راه حل هایی متفاوتی برای حل این مسئله چند صدایی در مرحله حل مسائل وجود دارد که مهمترین آن به گفتمان سازی غالب مرتبط است.
جامعه برای پیشروی بسوی آینده بهتر و گذر از وضعیت نامطلوب موجود و مشکلات نیاز به یک « گفتمان غالب » دارد. منظور از گفتمان، یک مجموعه و یک ساختار مفصل‌بندی شده از نشانه‌ها، مفاهیم، انگاره‌ها، پندارها و اندیشه‌هاست که حول یک محور مرکزی به شکل منسجم و معناداری گردش دارد.
این محور امکان اتصال گرایش‌های مختلف درون جامعه را فراهم می‌کند. گفتمان در فضای افکار عمومی شکل می‌گیرد و امکان غیردولتی بودن محور گفتمان ساز از اولین بایدهای این کنش است. در گفتمان سازی به ابعاد مختلفی باید توجه کرد. گفتمان شامل کاربرد زبان، برقراری ارتباط میان باورهای شهروندان و باورهای جامعه و نیز تعامل با جامعه است، و از اینرو باید الزامات حاکم بر فضای گفتاری و زبان شناختی هر گفتمان را در زمان‌های مختلف درک و تبیین کرد.
براین اساس، گفتمانی در عرصه عمل اجتماعی جاذب و موفق است که بتواند باورهای متکثر را در یک ارتباط منطقی در جامعه بهم پیوند زند، با جامعه تعامل داشته باشد و بتواند آن‌ها را به هم مرتبط کند و کجا بهتر از این جمع دوستانه و متنوع از سلایق با محوریت یک نهاد غیردولتی و مدنی برخاسته از اصالت!
در گفتمان ساز غالب می کوشیم نظرات بهم نزدیک شده و در نهایت،کنشگران موضوع به یک درک واحد از مسئله برسند و بر اساس درک واحد و یکسانی که از ماجرا دارند به راه حل رسیده و برای آن برنامه ریزی کنند.
در یک اقدام قابل تحسین، خانه فرهنگ شهید صدوقی نشست های ماهیانه و ثابتی را به عنوان نشست های «شب یزد» راه اندازی کرده و کوشیده از تصمیم سازان و تصمیم گیران، کنشگران و اندیشمندان و در کل دلسوزان و متعهدین استان برای موضوعات مختلف دعوت کند تا به در یک مسیر منطقی و دوستانه فارغ از نگاه سیاسی مرسوم، درک مشترک و گفتمان غالبی برای بحران های استان اندیشیده شود.
شب نخست این نشست ها برگزار شد و خوشبختانه با حضور پرتعداد اهالی نقد و نظر و همچنین مسئولان موثر استان شکل گرفت. حضور سلایق مختلف سیاسی، تیپ و چهره های گوناگون و صد البته همه دل در گرو درک مشترک از موضوع بحث باعث شد شب یزد در تکاپوی بهتر انیدشیدن در استان باشد.
سخنران خوش سابقه این نشست هم در مجال نشر علمش را داشت. امید است چراغ شب های یزد ، روشن باشد.
منبع: هفته نامه پرگار