به گزارش تابناک يزد، به محض اینکه گفتگوی مطبوعاتی وزیر خارجه آمریکا در مورد چگونگی تعامل با ایران در مرحله آینده به پایان رسید، تمام تحلیلگران و دنبال کنندگان مسائل ایران در مورد افقهای مقابله آینده بین ایران و آمریکا صحبت کرده و این سوال را مطرح نمودند: پس از مطرح شدن شروط پمپئو، ایران چه سیاستی را اتخاذ می کند؟
روزنامه البناء در ادامه می نویسد: صحبتهای پمپئو ایران را بر آن می دارد تا از این پس به نحوی رفتار کند که تلاشهای آمریکا برای جبهه گیری جهانی علیه تهران را خنثی کرده و روابط خود با کشورهای اروپایی، روسیه و چین را حفظ کند، نقشه ترامپ و نتانیاهو را با شکست مواجه کرده و مهمتر از همه، اصول عقیدتی و خط مشی خود در منطقه را حفظ کند.
اما گزینه های چهارگانه ایران برای مقابله با موضع گیریهای وزیر خارجه آمریکا کدام است؟
1-گرفتن ضمانتهای کافی از اروپا در مورد فروش نفت، حواله های بانکی، حمایت و تشویق شرکتهای کوچک و متوسط اروپایی برای سرمایه گذاری در ایران. البته اروپایی ها در تلاش هستند تا اجرای این توافق و آغاز بهره بردن ایران از عواید آن را منوط به مذاکره ای بین ایران و دولتهای اروپایی در مورد این پرونده ها کنند:
-آغاز دامنه زمانی برای توافق، و میزان برد موشکهای بالستیک
-سوریه و تحولات میدانی و سیاسی در آن
-یمن و سرنوشت جنگ در آن
-بحرین و سرنوشت تحرکات در آن
-حضور ایران در سوریه
این در حالی است که پس از صحبتهای پمپئو شکاف بزرگی بین شروط او و امکان مذاکره دوباره با ایران در مورد امنیت منطقه ایجاد شده است، از این رو، این سناریو به نظر عملی نمی آید.
2-مراجعه ایران به داوری بین المللی براساس مواد مصوب در توافق هسته ای، و باقی ماندن در این توافق با روسیه، چین و اتحادیه اروپا. این مساله به معنای به انزوا بیشتر آمریکا از سوی ایران است. گزینه مذکور به معنای باج ندادن ایران به امریکا با انجام مذاکره دوباره و گرفتن ضمانتی از اروپایی ها برای ادامه فروش نفت است، با تحمل خسارتی جزئی که حاصل از خروج برخی شرکتهای بزرگ اروپایی از بازارهای ایران است.
بویژه انکه اروپایی ها فعلاً باقی ماندن در توافق هسته ای را منوط به رسیدن به تفاهمی با ایران در خصوص دیگر پرونده هایی که خط قرمز تهران محسوب می شود، نمی دانند. این موضع اروپایی ها –اگر پس از صحبتهای پمپئو به همین شکل باقی بماند- به نفع ایران است. علاوه بر اینکه برگ های برنده زیادی را برای فشار به آمریکا در منطقه به ایران می دهد.
3-بالا بردن درجه غنی سازی اورانیوم، به معنای خروج ایران از توافق است و این مساله می تواند منجر به وارد آمدن فشار به اروپا، چین و روسیه شود، همچنانکه به آمریکا و استراتژی جدید آن برای جبهه گیری جهانی علیه ایران کمک می کند. امری که می تواند منطقه و جهان را در معرض جنگی قرار دهد که فتیله ان توسط آمریکا و اسرائیل روشن شده و با نفت عربی تغذیه شده و از خاموش شدن باز نمی ایستد. به نظر نمی رسد که اروپا، چین و روسیه تمایلی به تحقق این سناریو داشته باشند.
4-خروج از قرارداد جلوگیری از گسترش سلاح اتمی، با هدف فشار آوردن بر آمریکا و اروپا، و قرار گرفتن ایران در موضع قدرت، که البته در ادامه موجب تحریمها و تهدیدات بیشتری برای ایران می شود. در این صورت، مسیر ایران شبیه مسیر کره شمالی می شود، و احتمالا به همان نتیجه ای منتهی می شود که امروز کره شمالی به آن رسیده است. این نتیجه قطعا نتیجه دلخواه ایران نخواهد بود، علاوه بر اینکه با اهداف و مبادی اعتقادی انقلاب ایران هماهنگی ندارد.
امروز، پس از اعلام شروط پمپئو برای جمهوری اسلامی، ما بر این عقیده ایم که ایران یک راه حل سیاسی عملی را اتخاذ می کند که بر اساس شکستن عصای زور آمریکا استوار باشد و از سوی دیگر از نوشیدن زهری که مسئولان آمریکایی برای آن تدارک دیده اند خودداری کند.
شاید گزینه دوم نسبت به دیگر گزینه ها برتری داشته باشد و پاسخ مناسبتری برای مواضع خصمانه پمپئو در قبال ایران باشد.
باید منتظر باشیم و ببینیم...
//الف