گزارش تابناک از نوحه خوان معروف یزدی؛
هرچند معتقد بود دانش موسیقی توانسته است در ساخت ملودی های مداحی کمک شایانی به ماندگاری آثار ارائه شده کند. سعادتمند مداحی را مشکل تر و دشوارتر از موسیقی می دانست.
کد خبر: ۶۳۶۷۷۴
تاریخ انتشار: ۰۸ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۹:۵۷ 30 July 2018

به گزارش تابناک یزد، مرحوم سعادتمند در نهم مرداد ماه 93 فوت کرد. حسین سعادتمند نام آشنا ترین مداح در استان یزد می باشد. حسین فرزند علی اکبر سعادتمند در سال 1329 و بنابر گفته خود در "شهر پاک و دارالعباده یزد" چشم بر جهان گشود. مرحوم علی اکبر سعادتمند که سردسته هیئت عزاداری فهادان یزد بود از عشق سوزآور خود به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام نام فرزند نیک خود را حسین نهاد.

سعادتمند از دوران دبیرستان به خواندن روی آورد و با موسیقی این نوا را ادامه داد؛ او که نوای حسین در جسم و جانش طنین انداز بود؛ هجده سالگی در مراسم های عزاداری هیئت بزرگ فهادان یزد شرکت و به گفته خود "پامنبری" می کرد.
وی از سال 1359 تا سال های سخت بیماری مداح هیئت فهادان بود و در روزهایی که دیگر تاب خواندن نداشت نیز لحظه از نوکری سید شباب اهل الجنه نکاست.
او که سبک نوحه خوانی روال گذشته را متحول ساخته بود توانست آثار شورآفرین و ماندگاری را خلق کند. آثاری که به گفته کارشناسان و اهل هنر با سبک نوین خود توانسته بود خط مشی نوحه خوانان مطرح کشوری شود.
سعادتمند تقلید از نوحه خوانان را " خوشبختانه تجربه ناموفق" خود در نخستین روزهای مداحی عنوان می کرد.
این مداح ماندگار یزدی عزاداری های عزادارن "نمونه" هیئت فهادان را عامل اصلی موفقیت خود می دانست هرچند معتقد بود دانش موسیقی توانسته است در ساخت ملودی های مداحی کمک شایانی به ماندگاری آثار ارائه شده کند. سعادتمند مداحی را مشکل تر و دشوارتر از موسیقی می دانست.
سوز دل حسین سعادتمند در غم اهل بیت آنچنان طنین انداز صدایش می شد که باشنیدن این آوا اشک کمترین انتظار از چشمان آدمی بود. نوایی که توانست افراد زیادی را در آستان مقدس اهل بیت به خدمت بگیرد و زمزمه پیر و جوان و کودکان یزدی شود.
در ایام محرم نوای گرم استاد همچنان با هر تماسی از تلفن های همراه جوانان عشاق یزدی به گوش می رسد. کودکان یزدی همچنان در نوحه سرایی های کودکانه خود در مدارس، نوحه های حسین سعادتمند را می خوانند و با شکوه تر از آن هم نوایی سایر شنوندگان است.
استاد در آخرین روزهای بیماری خود دیگر ناراحتی حنجره ای که وقف غم اهل بیت شده بود تاب و توانی برای مرثیه و نوحه سرایی نداشت. ناراحتی ای را که مدام اینگونه توصیف می کرد: راضی ام به رضای الهی.
او بیماری را سبب نخواندن می دانست اما نه عاملی که مانع از فعالیت های حسینی او شود؛ او مدام تکرار می کرد: تا جان در بدن دارم دست از تلاش دراین زمینه برنخواهم داشت و به راستی که هرگز بر نداشت.
سعادتمند خود را باغبانی برمی شمرد که گل های رنگارنگی در مداحی پرورش داده است که هرکدام برایش عزیز و گرانقدر است ما نوحه معروف "عازم به میدان" را که در سال های دفاع مقدس به عنوان ارم اخبار سراسری در تاسوعا و عاشوای حسینی پخش می شد را خاطره انگیز عنوان می کرد و نوحه "نهاد پا در فرات" سروده احمد محبی که در دستگاه سه گاه ساخته بود در نزد وی جایگاه ویژه ای داشت: نهاد پا در فرات، خواست لبی ترکند، برای اهل حرم، آب میسرکند، داغ عطش برلبش، هرطرفش دشمنی، باز در این مهلکه، یاد برادر کند، تشنه لب داده جان، برلب دریای آب، خجل از روی او، گشته دل آب-آب، دست عباس چون جداشد، محشـری در خیمه‌ها شد، علم افتاده و نیست علمدارحسین، علم افتاده و نیست دگر یارحسین، یک طرف دست، یک طرف مشک، دل پر از خون، دیـده پر اشـک...
استاد ماندگار حسینیه ایران زبان حال ایام بیماری خود را اینگونه توصیف و زمزمه می کرد:
بودم هزارنغمه چوبلبل، ولی کنون درنای من شکست، نواهای دلکشم
سرانجام ساعت پنج غمبارترین صبح چهارشنبه یزد در نهم مردادماه "وقت جدایی رسید" .

 

اشتراک گذاری
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲
مانی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۱:۲۸ - ۱۳۹۷/۰۵/۰۹
خدارحمتش کنه
سیدمحمدامیدبخش
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۶:۵۳ - ۱۳۹۷/۰۵/۱۶
خدایش بیامرزد
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار