وارد بیمارستان می‌شوم؛ کلاس‌ها و راندهای آموزشی به حالت تعلیق در آمده، اینترن و رزیدنت‌های کشیک را می‌بینم که غبار خستگی بر چهره‌شان نشسته و چشمان نگران و بی‌فروغ و خسته از کشیک‌های طولانی در پشت ماسک هایشان، امیدوار به آینده، دوخته شده است.
کد خبر: ۸۲۶۹۹۶
تاریخ انتشار: ۱۰ اسفند ۱۳۹۸ - ۰۸:۵۱ 29 February 2020

در بیمارستان شهید صدوقی یزد، همه، هر لحظه در حال آموزش هستند، بیمارستانی که این روزها رنگ دیگری بخود گرفته است، اکنون، زمان آموختن ایثار و فداکاری است؛ استادان علاوه بر پرداختن به امور درمان بیماران، سعی در آرامش بخشیدن به کادر درمان و دانشجویان دارند.

وارد اورژانس می شوم، سیل عظیم بیماران و همراهان نگران را نظاره گرم و پرسنل و پزشکانی که لحظه‌ای از خدمت فروگذار نمی‌کنند، پزشک متخصص اورژانس با دستیارش در حال اینتوبه کردن (لوله گذاری) بیماری با مشکل تنفسی است؛ خطر را به جان می خرند، بلکه زندگی ببخشند!.

خبر، ناگهانی بود و وحشت آور؛ اما به محض اعلام، این مرکز، چهره دیگری به خود گرفت که هیچ قلمی را یارای وصف آن نیست؛ تمام پرسنل اعم از کادر اداری، آموزشی و درمان یکدل و همراه، صف آرایی کرده‌اند. تنها با یک هدف و آن هم خدمت و مبارزه؛ جلسات متعدد جهت بسیج امکانات برگزار می شود. همه مشغول هستند بی‌هیچ چشم داشتی!.

خبر آمدن کرونا خبری بود که همه اذهان عمومی را آشفته کرد؛ قبل از ورود کرونا به کشورمان، تدابیر لازم اندیشیده شده بود، کمیته های بحران تشکیل و اعلام آمادگی کرده بودند و در مرکز این بحران در استان یزد، بیمارستان شهید صدوقی یزد قرار داشت بیمارستانی که از بدو تاسیس پذیرای موارد ارجاعی از استان های اطراف و جنوب و نیز بیمارانی بود که نیاز به اقدامات تشخیصی و درمانی تخصصی داشتند.

علاوه بر آن، این بیمارستان یک مرکز آموزشی است و سالانه تعداد زیادی پزشک و پرستار و همکاران شاغل در بخش های پیراپزشکی را آموزش داده و در خدمت مردم این مرز و بوم قرار میدهد.

با خود می اندیشم تمام کادر درمان، عزیزانی دارند چشم انتظار و نگران...

خوشبختانه تنها یک مورد مثبت در این مرکز گزارش شده و با مدیریت کامل و دلسوزانه مسئولان، اوضاع تحت کنترل است؛ رسیدگی به امور تشخیصی و درمان بیماران با سرعت و دقت انجام میشود و همه پزشکان، قاطعانه ایستاده اند بر سر عهدی که بسته و سوگندی که در پیشگاه معبودشان یاد کرده اند؛ باشد که قدردان این سپیدجامگان فداکار باشیم.

راستی کجایند آن نابخردان که در سال های اخیر، کمر همت بسته‌اند بر هجمه علیه پزشکان و اکنون چشم می‌بندند بر این همه مشقت و ایثار؟!

گویا خود را به خواب غفلت زده اند.

(شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل/ کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها؟)

"متخصص بیماری‌های داخلی و عضو کمیته بحران بیمارستان شهید صدوقی یزد" 

منبع: ايرنا
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار