لطفا ادارات کار استان را تعطیل نمائید ببینید چه می شود

فضای کار و کارگری در گچساران و باشت هم مانند کل کشور تغییر محسوسی نداشته است و اگرچه اعتماد به بهبود آمارهای ارائه شده از سوی دولت بیشتر شده ولی احساس پیشرفت در مردم کمتر بوجود آمده است.
گچساران هم مانند کشور این روزها در حوزه کسب و کار روزهای خوبی را نمی گذراند.
انتظارها از نماینده فعلی گچساران و باشت به دلیل موقعیت خاص در سامانه برنامه ریزی کشور در این بخش برآورده نشده است و ناکامی او در این زمینه یکی از فازهای منتقدینش برای رقابت با اوست.
حمایت تاجگردون از ایمان محمدپور به عنوان یکی از کارآفرینان برتر در جشن کارآفرینی، در کنار افزایش تسهیلات طرح های پشتیبان، نشان از تمایل او به کار در این حوزه ها می دهد ولی فضای کل کشور انگار او را هم ناتوان از پاسخگوئی به نیازهای خیل جوانان جویای کار نموده است.
به رغم تجربه و حسن رفتار کاری و اخلاقی و داشتن مدارک تحصیلی، مشکلات کارکنان نفت گچساران و سایر ادارات که بصورت قراردادی یا پیمانی استخدام شده اند و هنوز برخی درگیر سهل انگاری یا بعضا احجاف پیمانکاران در پرداخت حقوق ناتمام و بیمه های حرف و حدیث دار به همین جاها ختم نمی شود.
برخی نگاه های ابزاری و آزار دهنده مدیران و پرسنل رسمی به نیروهای غیررسمی در کنار احساس تبعیض و فقدان امنیت شغلی و نومیدی نسبت به تبدیل وضعیت شغلی و… بخشی از مشکلات این طبقه هستند.
عدم استفاده از حوزه رفاه اجتماعی و خدماتی نفت مانند ورزش، استخر، بیمارستان، پاداش ها، عدم همراهی بانک ها در ارائه تسهیلات با ضمانت و… نیز مشکلاتی هستند که این بخش را به شدت می آزارد.
پارتی بازی ها و استخدام های غیرقانونی در شرکت ها و ادارات که این روزها داد همه را درآورده است و سوء استفاده مدیران شهرستانی و استانی اهل گچساران و باشت در خصوص اعطای امتیازات استخدامی و مدیریتی به نزدیکان از نکات دیگر در این حوزه است که توجه و تذکر ویژه ای را می طلبد.
این اتفاق در حوزه های بیمارستانی شهری و نفتی گچساران نیز مشاهده می شود و جای سوال از روسای این بیمارستان ها دارد.
موج اخراج جوانان استخدام شده در شرکت هائی که از جائی به جز گچساران آمده اند نیز جای سوال دارد و اداره کل کار که همواره ارباب رجوعش را با جمله «ما مسئول پیدا مکردن کار نبوده بلکه تنظیم کننده رابطه کارگر و کارفرما هستیم» الان چه پاسخی خواهد داشت؟
موج اخراج ها از سد چم شیر آغاز شده به شرکت بهنوش رسید و حالا هم به دیگر شرکت ها رخنه کرده است.
آنها به بهانه اینکه ما نیروی فنی می خواهیم لیست هائی شامل کارهای فنی و خاص به اداره کار می دهند ولی در واقع نیروهائی بر اساس آشنائی به سر کار می اورند و ادارات کار استان هم ب ی تفاوت و خدای ناکرده همراه با این شرکت ها هستند.
اقای مظاهری بایستی پاسخ دهد که چه دفاعی از این روند دارد. چگونه استانی که با تکیه بر همین نیروی بومی این همه تاسیسات نفتی و صنعتی در دل خود جای داده است مشاغل مورد نیاز آقایان را ندارد؟
به زودی در گزارشی مفصل لیبست اخراجی ها و لیست نسبت کارگران بومی به غیربومی(با ارائه مستندات بیمه ای و نامه های اخراج) در همین رسانه منتشر خواهد شد و آن را تقدیم مراجع امنیتی، نهادهای نظارتی و مراجع سیاسی خواهیم داد تا متوجه ناتوانی ادارات کار استان که در این بین شاید به دلیل فقدان ضمانت های اجرائی کم تقصیر باشند شوند.
چه بحران از اشتغال گذشته است و موج اخراج ها نرخ اشتغال را مثبت که نکرده بلکه شاهد رشد منفی اشتغال نیز بوده ایم و این خود جای نگرانی بیشتری خواهد داشت.
متاسفاتنه ادارت کار نیز کمترین حمایتی در این مورارد داشته اند و باید به آقای مظاهری پیشنهاد داد یک ماه ادارات کار استان را تطیل نماید ببیند خروجی تغییری خواهد کرد یا خیر؟
در حوزه زنان نیز مشکلات خاصی را مشاهده می کنیم.
علیرغم نجابت و متانت اکثر زنان کارگر ولی دیدگاه بیمارگونه جامعه به زنان کارگر، نگاه ابزاری و احتمال سوء استفاده از نیازهای مالی این بخش بویژه زنان خودسرپرست و بدسرپرست، حقوق بسیار پائین در کنار قراردادهای صوری برخی منشی های پزشکان، فقدان بیمه تامین اجتماعی، نبود صندوق های حمایتی، دفاتر بیمه، وکلا، دفاتر مهندسی، استخدام های مدارس غیرانتفاعی و… بخش هائی از مشکلات زنان ایرانی بوده که احتمالا زنان شاغل در گچساران و باشت نیز از این موضوع مستثنی نیستند.
عدم صدور فیش حقوقی و قراردادهای صوری در شرکت های نامدار بزرگ، که اخیرا در گچساران رواج یافته که به زودی در مطلبی ویژه به بررسی این مشکل در گچساران خواهیم پرداخت.
راقم مطمئن است که سال ها بعد هم اگر این مطلب را به روز نمایم تازگی خود را خواهد داشت!! ولی باز هم؛
دوست دارد دوست این آشفتگی
کوشش بیهوده به از خفتگی
بهنام عکاشه