به گزارش تابناک قم، در این مطلب می خوانیم: انتخابات هفتم اسفندماه با تمام حرف و حدیثهایش به پایان رسید و حضور 61 درصدی مردم پای صندوقهای رأی، مسیر تازهای برای رقم زدن سرنوشت کشور در چهار سال آینده رقم زد.
این انتخابات اما مانند تمام اتفاقات سیاسی، میوههای تلخ و شیرین فراوانی داشت. از میوههای شیرین این انتخابات حضور مردم و نشاط سیاسی آنها برای رقم زدن سرنوشت خودشان بود. از میوههای تلخ هم میشود به نبود ساز وکار حزبی مناسب در کشور اشاره کرد که معمولاً زمان انتخابات خود را به وضوح نشان میدهد. این موضوع در شهر تهران خود را به گونهای نشان میدهد و در شهرستانها به نحوی دیگر. در شهرستانها گاهی اوقات رأی دادن و رأی ندادن مردم بیش از آنکه به تواناییها و کارنامه افراد مربوط باشد به رفتارهای انتخاباتی و رفتارهای محلی ربط پیدا میکند.
آقای احمد امیرآبادی فراهانی منتخب مردم قم دراین دوره توانست بیشترین آرای مردم قم را نصیب خود کند. او از شورای شهر قم راه خود را به بهارستان باز کرد و برای دومین بار است که به عنوان نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی انتخاب میشود. مصاحبه اخیر امیرآبادی با خبرگزاری دانشجو پس از کسب آرای مردم قم برای مجلس دهم نشان میدهد وی در تحلیلها و رفتارهای سیاسیاش هنوز راه و رسم رقابت سیاسی رانه تنها یاد نگرفته است بلکه در مواردی عکس آن نیز عمل میکند
وی در این مصاحبه که سراسر به تعریف و تمجید از خود پرداخته، لاریجانی را به رها کردن امور حوزه انتخابیه متهم کرده و از نشست و برخاستهایش با مردم قم داستانها بافته است.
امیرآبادی در بخشی از این مصاحبه گفته است: «نگاه دکتر لاریجانی بیشتر کشوری بود، اما نگاه بنده علاوه بر مسائل کلان، استانی هم بود. من یکشنبه تا چهارشنبه مجلس بودم. تمام کار و فکر و وقتم در مجلس بود. از آن طرف هر چهارشنبه دیدار خانواده شهدا میرفتم بدون اینکه رسانهای شود.
پنج شنبه از تمام ادارات سرکشی میکردم و مشکلات مردم را پیگیری میکردم. ساعت 2 تا 4 مجالس ختم استان که بنده را دعوت میکردند حاضر میشدم. واقعاً استراحت نمیکردم. عازم روستاها میشدم تا پاسی از شب. این برنامه همیشگی بود که هیچگاه قطع نشد. 150 روستای قم را رفتم... با مسجد ارتباط داشتم...»
البته ارتباط با مساجد، شرکت در مجلس ختم شهروندان، رفتن به خانه این و آن ... کارهایی است که اگر فقط جنبه پوپولیستی نداشته باشد و در نهایت نفعی برای مردم از آن حاصل شود، مثبت است اما ایشان در تحلیل یکجانبه خود اصلاً به این موضوع اشاره نداشتند که جایگاه رئیس مجلس و مسئولیتهایی که در این هفت سال به عهده لاریجانی بوده اجازه گذراندن اینهمه زمان در کوچه پس کوچههای قم را به وی نمیداده است. در عوض لاریجانی در این سالها با رایزنیهایی که در سطح ملی و بینالمللی داشته، توانسته در راستای اعتلای کشور و حفظ آرامش داخلی و وجهه بینالمللی ایران گام بردارد و این هرگز با شرکت در مجلس ختم یک شهروند برابر نیست.
کسانی که در جریان امور قم در سالهای اخیر بودهاند میدانند که دکتر لاریجانی در این سالها هیچ گاه مردم قم را فراموش نکرده و امورات مربوط به آنها را کم اهمیت نپنداشته است. اقداماتی که رئیس مجلس شورای اسلامی در این سالها برای قم و کشور انجام داده، کسانی مانند امیرآبادی اگر بخواهند، ظرفیت انجامش را ندارند. تصمیمات و اقدامات لاریجانی برای عمران و آبادی قم که نه از طریق بدهبستانهای رایج در راهروهای مجلس بلکه از پشت میز رئیس مجلس انجام شده، بهمراتب فزونتر از کارهایی است که دیگران برای قم انجام دادهاند، اما دکتر لاریجانی هیچگاه به دنبال منتگذاشتن و بزرگنمایی این اقدامات نبوده است و تلاش نکرده از نمد عقب ماندگیهای چندین ساله قم برای خود کلاه بسازد.
اقدامات نمایشی همچون حضور در مراسم ترحیم، تدفین، تشییع، عروسی، دادن وعده و وعید و... یا تخریب رقبا کارهایی نیست که کسی مانند دکتر لاریجانی برای رأی آوردن به آنها نیاز داشته باشد اما در شهری مانند قم هنوز این اقدامات خریدار دارد. همین موضوعات موجب میشود آقای امیرآبادی یک هفته بعد از انتخابات مصاحبه کند و خود را موثرتر از رئیس مجلس در امورات مربوط به قم نشان دهد.