«بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید. همان خدایی که انسان را از خون بسته به وجود آورد. بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است. همان پروردگاری که به وسیله قلم تعلیم داد.»
آیات فوق به خوبی نشان می دهد که سرآغاز دین مبین اسلام با فراگیری دانش و خواندن کتاب همراه بوده و بر مفهوم مطالعه و کتابخوانی تاکید زیادی داشته است؛ تا آنجا که آخرین معجزه ی حضرت محمد(ص) کتاب بوده است و در آیات اولیه آن به کسب علم توصیه شده است. خداوند متعال آموختن علم را امری واجب شمرده به طوری که هر مسلمان در زندگی باید به کسب علم و دانش بپردازد.
کتاب آسمانی ما مسلمانان به مطالعه اهمیت زیادی داده است؛ به طوری که کلمه ی کتاب به اشکال مختلف 255 بار، کلمه ی علم 582 بار، کلمه ی قلم 2 بار و کلمه اقرا 3 بار تکرار شده است. در میان بزرگان دین ما نیز این مقوله از جایگاه بسیار ارزشمندی برخوردار است تا آنجا که پیامبر اکرم(ص)می فرمایند: «برتری عالم بر عابد مانند برتری من بر کمترین شما است.» در دوران معاصر نیز بودند کسانی که به این موضوع توجه خاصی داشته اند؛ مانند امام خمینی(ره) که گاه شش ساعت متداول و پشت سر هم در روز را برای مطالعه اختصاص می دادند و هرگاه که احساس خستگی و یکنواختی می کردند، خود را با نگارش اندیشه هاشان سرگرم می کردند.
البته در چندین سال اخیر کم لطفی هایی که در حق نویسندگان و ناشران و... شده است، باعث شده تا کمتر ایشان تشویق به تولید آثار فاخر شوند. این موضوع یکی از ده ها دلایلی است که سبب شده تا ما از لحاظ سرانه مطالعه نسبت به بسیاری از کشورها در حد پایین تری باشیم و سرانه مطالعه کشوری مثل هند چیزی در حدود 9 برابر کشور ما باشد.
ناگفته نماند که منظور از مطالعه، تنها خواندن کتاب نیست. مطالعه نوشته ای که با کاغذ انس گرفته است حال و هوای دیگری دارد ولی می توان در فضای مجازی، از طریق کتاب های الکترونیک و... نیز مطالبی را آموخت که آن را در هیچ کتابی توانایی پیدا کردن نباشد.
ما مسلمانان بر این باور هستیم که هرکس دنیا را می خواهد بدون آموختن علم امکان پذیر نیست؛ هرکس تنها آخرت را میخواهد هم باید به سراغ دانش برود و کسی که هم دنیا و هم آخرت را می خواهد، راهی را نخواهد یافت که بدون بهره گیری از علم و دانش او را به هدفش برساند.
پس بیایید وقتی هر چند کوتاه را برای مطالعه کتاب های گوناگون در زندگیمان اختصاص دهیم تا بتوانیم خود را مسلمان واقعی بنامیم. همچنین باید بدانیم که این مطالعه و خواندن ما باید با تامل و درنگ همراه باشد و پس از خواندن هر نوشته ای مقصود اصلی نویسنده را از نوشتن آن دریابیم و از آن در جهت پیشرفت و ترقی کمک بگیریم.
کسی که کتاب را برای خواب رفتن می خواند، هیچگاه بیدار نمی شود.
امیر حسین شاکری
دانش آموز دبیرستان شاهد شهید رمضان زاده