به گزارش «تابناک یزد»، محمد جواد حق شناس در یادداشتی در روزنامه اعتماد با تیتر «پاشنه آشيل دولت تدبير و اميد» در زمینه فیش های حقوقی نوشت: « موضوع پرداختهاي نجومي در مجموعههاي
دولتي همچون برخى بانكها، بيمهها و صندوقها به بهانهاي براي تخريب دولت و هجمه
به آن تبديل شده است. اساس اينكه در كشوري كه يك كارگر قرار است با حقوقي معادل كمتر
از يك ميليون تومان زندگي كند، چگونه ممكن است يك مدير بانك دولتى حقوق ٢٤٣ ميليون
توماني بگيرد جاي پرسش و پيگرد دارد. اما موضوع به همين جا ختم نميشود. در واقع آنچه
به عنوان پرداختهاي نجومي در چند ماه گذشته مطرح شده است صرفا بخشي از نابرابريها
و فساد عميقي است كه به گونهاى سيستماتيك در بدنه اقتصادي اين جامعه جا خوش كرده و
در عمل بنيادهاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي كشور را نيز تحت سيطره خود درآورده است... .
چنين به نظر ميرسد كه امروز عده اى قليل در خيلى از حوزهها با استفاده از انواع ترفندها حاكم بلا منازع عرصههاي مهم سياسي، اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي كشور شدهاند وگرنه چگونه يك نظام انقلابى وسياسي مبتني بر ارزشهاي اسلامي و آرمانى با تقديم چند صد هزار شهيد و جانباز و آزاده ميتواند ظرف كمتر از چهار دهه سال چنين حدي از فساد و نابرابري و شكاف عميق طبقاتي را ايجاد و تجربه كند؟ بنابراين موضوع اصلي در اين بحث صرفا پرداختهاي نجومي غير موجه به معدودي از مديران اقتصادى دولت در قالب حقوق رسمي و داراى مصوبات قابل استناد آن هم در دولت آقاي روحاني نيست؛ موضوع يك اقتصاد كاملا فاسد و بيمار است. اقتصادي كه نياز به درمان جدي و فورى دارد. اما آنچه به دولت روحاني مربوط است ضرورت اجتنابناپذير تغيير و ترميم براي هماهنگى بيشتر در كابينه و به ويژه تيم اقتصادي دولت است. دولت بايد انعطافپذيري داشته باشد. سياست و اقتصاد ايران نياز به تعادل دارد. دولت روحاني برخلاف توفيقات كمسابقه در عرصه سياست خارجى تاكنون تلاش موفقى براي پاسخگويى به برخى مطالبات براى ايجاد تعادل در عرصه سياست داخلى و اقتصاد كشور از خود نشان نداده است. شايسته دولت تدبير و اميد نيست كه امروز در دام موضوعاتي همچون معدود فيشهاي حقوقي برخى مديران يا نظام بانكي ناكارآمد و سودجو افتاده و هيچ ابتكار عمل هوشمندانه اى از خود نشان ندهد. افزون بر اينكه تكيه دادن كل سياست و اقتصاد كشور به برجام با تمام ارزشهايش و زحماتى كه براى توفيق آن كشيده شد، موافق تدبير نيست و مصداق گذاشتن همه تخم مرغها در يك سبد است و راه به جايي نخواهد برد».