به گزارش تابناک یزد،مسئول دفتر کودکان بی‌سرپرست سازمان بهزیستی یکی از استانهای کشور گفته است،ماهانه ۶۰ کودک رها شده در این شهر تحویل بهزیستی می شود.این خبر در حالی اعلام می شود که استان یزد با توجه به بعد صنعتی بودن و روند صعودی مهاجرت به آن بیم آن می رود که این اپیدمی دامن گیر آن هم بشود.
این معضل دلایل اجتماعی و فرهنگی را در دل
خود دارد و بدتر از خود موضوع، سرنوشتی است که انتظار این نوزادان رها شده
در جامعه را می‌کشد.
کلان‌شهرهابه مراتب بیش از
دیگر شهرهای کشور درگیر این معضل اجتماعی شده‌اند و در برخی موارد حتی
نوزادان به جای رها شدن در خیابان یا پشت در اداره بهزیستی، بعد از زایمان
با فرار مادر از بیمارستان در همان بیمارستان رها می‌شوند. هر سال به صورت
جسته و گریخته اخباری درباره نوزادانی که به طرق مختلف سرراه گذاشته
می‌شوند منتشر می‌شود بی‌آنکه در درجه اول آماری در این خصوص وجود داشته
باشد تا مددکاران اجتماعی در بررسی آسیب‌های اجتماعی بتوانند به آن استناد
کنند و بی‌آنکه دولت در حمایت از این افراد اقدامی انجام دهد. در کشورهای
اروپایی و آمریکایی دولت‌ها جعبه حمایتی ویژه برای نوزادان سرراهی در نظر
گرفته‌اند که با تخصیص آن به نهادهای حمایتی تا حد زیادی از این کودکان
حمایت می‌کنند. کودکانی که به هر دلیل رها می‌شوند صرف نظر از دلایل رها
شدنشان بیش از دیگران نیازمند حمایت و توجه اجتماعی هستند در حالی که در
جامعه ما برخی افراد با زدن انگ سرراهی به این قبیل بچه‌ها حتی آنها را از
سایر کودکان بی‌سرپرست جدا کرده و انگشت نما می‌کنند.
سرنوشت غم‌انگیز کودکان رها شده
کودکان سرراهی به طرق مختلف رها می‌شوند.
بیشتر این کودکان در بیمارستان و همان لحظات اولیه ولادت از سوی پدر و
مادرها به حال خود گذاشته می‌شوند در حالی که در سال‌های اخیر آمار رها
کردن این کودکان در خیابان‌ها نیز طبق اخبار افزایش یافته است. کودک سرراهی
نمی‌تواند سن زیادی داشته باشد و حتی در اغلب موارد کودکان بالای دو سال
هم که توانایی تشخیص دارند جز در موارد نادر از سوی والدین رها نمی‌شوند در
حالی که نوزاد تازه متولد شده یا زیر دو سال بیش از سایر کودکان در معرض
این رها شدگی است. بهزیستی نخستین و آخرین نهادی است که مسئولیتی که این
پدر و مادرها از زیر بار آن شانه خالی کرده‌اند را به عهده می‌گیرد. در
نخستین اقدام ماموران کودک را تحویل می‌گیرند و در مرحله بعدی پس از ارجاع
به یکی از مراکز و آسایشگاه‌ها تکلیف نگهداری از آن را مشخص می‌کنند. در
این مرحله مددکاران بهزیستی در تلاشی نومیدانه عکس و اسم این کودکان رها
شده را در اختیار پلیس و جراید کثیرالانتشار قرار می‌دهند تا به فرض گم شدن
یا دزدیده شدن کودک بتوانند والدین او را پیدا کنند. در اکثر موارد این
تلاش‌ها بی‌نتیجه می‌ماند و اکثر این کودکان با پرونده‌ای که در آن سرگذشت
غم انگیزشان قید شده، در بهزیستی می‌مانند و بزرگ می‌شوند.